هنوزم صدای تو توی گوشمه

این ولع و اشتیاق زنانه را در خودم دوست دارم که فقط تو می توانی برانگیزی

"گویند مرا که بند بر پاش نهید

"دیوانه دل است، بند بر پام چه سود

دیوان شمس مولوی

هارولد پینتر، نمایش‌نامه‌نویس بزرگ انگلیسی و برنده‌ی

جایزه‌ی نوبل2005چند روز پیش و در سن هفتاد و هشت سالگی بر اثر سرطان درگذشت

.»
با آن دیالوگ‌های بریده بریده درنمایش‌نامه‌ی فوق‌العاده اش "خیانت" که ادم را درگیر می کند

نمایش نامه اش را چند ماه پیش در وبلاگم گذاشته بودم

ناخن هر دو شصت انگشتهای دستهایم شکست.و من اخر مهمانی متوجه شدم.بعد از تمام شادخواریهایی که کردیم.بعد از تمام خنده هایی که کردیم.بعداز تمام رقص هایی که کردیم.

و راستی من دیگر هرگاه شراب می نوشم یاد لحظه های شرابیمان می افتم.

من

ماهور بانو

امروز در بستر مریضی

نمیدانم با صدای معشوقم یا صدای باران خندیدم و حالم بهتر شد

پاييز بمون و نرو كه ما هنوزیک دل سیر عشقبازی نكرديم

همیشه اولین برف شهوت تو را در تنم صدا می­زنه

ادم می ترسد

خسته می شود

،غمگین می شود

شاد می شود

عاشق می شود

گریه می کند

دوست می دارد

دوست داشته می شود

عصبانی میشود

.می خندد

دردش می گیرد

دردش می گیرد

دردش می گیرد

دردش می گیرد

دردش می گیرد.

ادم است دیگر.

و من انگار دردم گرفته است

هنوز هوا تاریک است

وقتی داشتم بر میگشتم نمیدونستم باید خوشحال باشم یا ناراحت

حیرانی؟

حیرانی.

حیرانی حیرانی حیرانی

یه چیزی می پیچه تو دلم

یه حسی می پيچه تو دلم

وفاداری را دوست دارم ؟یا عشق ورزی را؟

رابطه با تو سرشاراز تب و تابه

حتی فقط با دیالوگ

سرت رو بگیر بالا منو نیگا کن
تن من تو را تمنا می کنه و تن تو نیز هم
غرق شو .غرق شدن رو بلد باش
بی تردید دوست بدار

بی تردید

به تو می گویم عریان شو و تو می خندی

يه چيزی کمه

سه جایگا ه مختلف
سه تجربه
سه حالت
من حس هر سه را تجربه کرده ام

حس ام از جنس کلمه نیست. حس مطلق است

?به چی دارم فکر میکنم